بهار


دارم آخرین ساعات این هشتاد و هست لعنتی را نفس می کشم و تمام نمی شود این لعنتی . همزمان دارم ترانه بهار عبدی بهروانفر را که همین روزها بیرون داده را گوش می کنم و غم و حسرت و اندوهم صد چندان می شود. شبها کابوس می بینم ، کابوسهای ناتمام و بی پایان ، نوای ملودی بهار بهروانفر در سرم می پیچد و می شود موزیک متن سریال کابوی های من. هشتاد و هشت بوده که بر من چنین تاثیر شگرف گذاشته ، تاثیر غمناک ، غم انگیز و غمبار. نمی دانم ، دیگر هیچ نمی دانم ، غرقم میان بودن و ندانستم ،دارم آن وسطها غوطه می خورم و دست و پا می زنم.هشتاد و نه تو را جان مادرت سالی نکو تر و بهتر باش ، با ما و سرنوشت ما بازی نکن ، سال گذشته سالی مملو از دست دادن ها ، به دست نیاوردن ها و از دست دادن ها بود. خدا کند سال پیش رو چنین نباشد ، پست بعدی و امیدوارکننده تر باشد برای سال بعد.




3 نظر:

سعید.س گفت...

منتظر پست های امید بخشت هستیم

sina گفت...

اقا عیدت مبارک بیشتر بیا طرف ما ...

الهام گفت...

انتخاب موسیقی خوبی برای بهار بود.... سال نوی شما مبارک

ارسال یک نظر